සුඛා සංඝස්ස සාමග්ගි – පාලි රචනා

ඉධ ලොකෙ සාමග්ගිං පන පරමතර සුඛං සාමග්ගියා ජීවන්තෙ අම්හාකං නිච්චමෙව අනෙකානි සුඛානි ලබ්බති. අයං ඛො පන ලොකෙ පාකටො සුඛානි භවන්ති. කාම සුඛං ගහපති සුඛං පබ්බජ්ජ සුධාදි වසෙන තෙ පභෙදගතා භවන්ති. සුඛං ඛො චෙ දුක්ඛස්ස විරොධතා. තෙන තෙසු සුඛෙසු සාමග්ගියා පන එක මුත්තම අති සුඛං. තථෙව අම්හාකං වීතරාගී මුනිනා
සුඛො බුද්ධානං උප්පාදො සුඛා සද්ධම්ම දෙසනා සුඛා සංඝස්ස සාමග්ගි සමග්ගානං තපො සුඛො”
ඉතිමාගධගාථායතංකාරණමෙවසම්මාදස්ස්ිතො.සාමග්ගියාපනමහාබලංවඩ්ඪති.අඤ්ඤොඤ්ඤසම්බන්‍ධිනි සංවඩ්ඪති. විස්සාසං ච සම්මාභිවඩ්ඪති. ඉමං ඛො අම්හාකං සම්මා විජ්ජති. තං ඛො පන වාදො?
සංඝො ඉති සමූහෝ. තෙන සමුහස්ස පන විසෙසෙන සාමග්ගිං සාමූහික සාඩකං. තං කිසස් හේතු? සමූහං ච ජීවිතං කප්පෙන්තෙ අනෙකානි වුද්ධි කිච්චානි උපතිට්ඨන්ති. තෙන තානි කිච්චානි සාමූහිකං ච කාරෙතුං. සාමග්ගිං පන අත්‍යුත්තම සාධකං භවති.සාමග්ගියාවිනාතානිකිච්චානිසාධුකංනිට්ඨාපෙතුංවාකාරෙතුංනසකf්කාන්ති.තෙනාකාරෙණඅම්හාකංසම්මාසම්බුද්ධෙන “සමග්ගානං තපො සුඛො” ඉති දෙසිතො. තථා තිලොක නාථ සම්බුද්ධෙන සාමග්ගිං පන සංඝස්ස සුඛස්ස හේතූපකාරන්තීති දෙසිතො.
අම්හාකං සම්මා සම්බුද්ධො සත්තං සාමග්ගියාව ධම්මං දෙසිතො. තථා සාමග්ගිං පන විනයාදිනං කාරණං. තථෙව සාමග්ගිං පන සග්ගස්ස සෝපානඤ්ච භවති. එවං තිලොකනාථෙන සාමග්ගියා සෙට්ඨතෙන වණ්ණිතො. සාමග්ගයි ා විනා ලොකියං වා ලොකුත්තර සුඛං අනුභුඤ්ජිතුං කෙනාපි කදාපි න සකf් කාති භගවා අභාසි. එකස්මිං වාරෙ විනය පඤ්හං උද්දිස්ස සංඝෙසු ජනිතං කලහංවුපසමෙතුංබුද්ධොසාමග්ගියාසෙට්ඨත්තංධම්මමදෙසෙසි.තථාපිතංකලහවිවාදංවුපසමිතුංඅසකf්කාන්තෙඅම්හාකං බුද්ධො ගණමාපහාය පාරිලෙය්‍ය වනමෙකොව අගමාසි.